امروزه عوامل بسياري از جمله گسترش فزاينده‌ي نياز به انرژي، محدوديت منابع فسيلي، فاجعه‌ي آلودگي زيست محيطي ناشي از سوخت مواد فسيلي، گرم شدن هوا و اثر گلخانه‌اي، لزوم تعادل پخش گازهاي آلاينده و بسياري از ديگر عوامل، سبب رويكرد دوباره‌ي علم به انرژي‌هاي تجديدپذير طبيعي شده؛ با اين تفاوت كه پيشرفت علم و فناوري، فصلي تازه در بكارگيري و تبديل و مهار اين انرژي‌ها گشوده است. انرژي‌هاي تجديدپذير در سال‌های اخیر با توجه به این که منابع انرژی تجدید ناپذیر رو به اتمام هستند، مورد توجه قرار گرفته‌اند. در سال 2019 حدود ۱1% از انرژی مصرفی جهانی از راه انرژی‌های تجدید پذیر بدست آمد. سهم زیست‌توده به‌طور سنتی حدود 4%، که بیشتر جهت حرارت دهی و ۳.6% انرژی آبی بود. 3.4% باقی‌مانده شامل نیروگاهای آبی کوچک ، زیست توده مدرن، انرژی بادی ، انرژی خورشیدی ، انرژی زمین‌گرمایی و سوختهای زیستی می‌باشد که به سرعت در حال گسترش هستند.